Να ερωτεύεσαι χωρίς πλάνο και να χαίρεσαι χωρίς πρόγραμμα. Να κλαις ακαλαίσθητα και να ραγίζεις σαν πορσελάνη. Να κοιμάσαι ακατάλληλες ώρες και να ξαγρυπνάς για να δεις την ανατολή. Να βαριέσαι στη δουλειά και να μη χορταίνεις στο παιχνίδι. Να πηγαίνεις στο γυμναστήριο για να δεις τους φίλους σου και να περπατάς όλη την πόλη για να κάνεις παρέα σ' ένα σκύλο. Να δημιουργείς για σένα και να μοιράζεσαι με όλους.
Να μην ανέχεσαι παρά την ανθρωπιά. Και να χαμογελάς σα μικρό παιδί. Να παραμένεις παιδί.
Θα 'σαι τότε ερασιτέχνης της ζωής. Και ίσως οι συνθήκες να μη σου δώσουν ποτέ προαγωγή. Μα, θα 'χεις φτιάξει τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Να παίζουν σαν ραδιόφωνο στο άλλο δωμάτιο, όταν γυρνάς σπίτι.
Υπέροχο κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Κάτι τέτοιο προσπαθώ να γίνω... να δούμε, θα το καταφέρω;)
Φιλιά πολλά και καλό Σ/Κ!
Νομίζω πως είσαι σε καλό δρόμο! 😉
Διαγραφή